انس جمال محمود الشریف (۳ دسامبر ۱۹۹۶ – ۱۰ اوت ۲۰۲۵) یکی از شاخص‌ترین خبرنگاران فلسطینی بود که به عنوان چشم و گوش جهان از دل شمال غزه شناخته می‌شد. او با شجاعتی مثال‌زدنی، وقایع جنگ غزه را در میان بمباران‌ها و تهدیدهای مستقیم پوشش داد و هرگز حاضر نشد منطقه را ترک کند.
بیوگرافی انس شریف خبرنگار فلسطینی
شریف در سال ۱۹۹۶ در اردوگاه پناهندگان جبالیا در نوار غزه به دنیا آمد. والدینش از شهر المجدل (امروزه عسقلان اسرائیل) در جریان آوارگی فلسطینیان در سال ۱۹۴۸ کوچانده شده بودند. او از کودکی آرزوی خبرنگار شدن داشت. شریف در دانشگاه الاقصی لیسانس ارتباطات جمعی با گرایش رادیو و تلویزیون گرفت. فعالیت حرفه‌ای خود را با داوطلبی در شبکه رسانه‌ای شمال آغاز کرد و سپس به عنوان خبرنگار شمال غزه به الجزیره عربی پیوست. او متأهل و دارای دو فرزند بود.
شهرت جهانی او با گزارش‌ها و تصاویر میدانی از جنگ غزه در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ گره خورد. تیم رویترز که شریف عضو آن بود، برای مستندسازی تصویری این جنگ، جایزه پولیتزر را کسب کرد. او حتی پس از کشته شدن پدرش در بمباران، به گزارشگری ادامه داد و در یکی از نمادین‌ترین صحنه‌ها، در میان شادی مردم پس از آتش‌بس، بدون جلیقه ضدگلوله روی دوش آنان قرار گرفت.
اما تهدیدها علیه او از سوی ارتش اسرائیل پیوسته افزایش یافت. اتهام‌زنی‌ها، کارزارهای رسانه‌ای و تهدیدهای تلفنی، همه نشانه‌هایی بودند که سازمان‌های بین‌المللی آنها را «مقدمه‌ای برای ترور» می‌دانستند. در نهایت، ۱۰ اوت ۲۰۲۵، یک حمله هوایی اسرائیل در نزدیکی بیمارستان الشفاء، زندگی او و چهار همکارش را پایان داد.
مرگ انس شریف موجی از محکومیت بین‌المللی به دنبال داشت. بسیاری او را نه فقط یک خبرنگار، بلکه سند زنده مقاومت مردم غزه در برابر خاموش شدن صدای حقیقت دانستند.
وصیت نامه انس شریف در فیسبوک
شرح وصیت‌نامه شهید انس شریف که در فیسبوک منتشر شده به شکل زیر است:
«این وصیت من و آخرین پیام من است، اگر این کلمات به دست شما رسید بدانید که دشمن صهیونیستی مرا به قتل رسانده و صدایم را خاموش کرده است.
ابتدا سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما باد.
خدا می‌داند از وقتی که چشم بر جهان گشودم، در کوچه‌ها و محله‌های اردوگاه آوارگان جبالیا همه قدرت خودم را به کار گرفتم تا حامی و صدای فرزندان ملتم باشم و امید داشتم خداوند عمر من را طولانی کند تا به همراه خانواده و عزیزانم به شهر اصلی خودمان یعنی عسقلان اشغالی برگردیم، اما اراده خدا زودتر و حکم او نافذ بود.
من درد را با همه وجود و جزئیات آن تجربه کردم، بارها طعم غم و فقدان را چشیدم، اما هرگز از انتقال صدای حقیقت به همان شکلی که هست کوتاهی نکردم و صدای حق را بدون هیچ تحریف یا جعلی رساندم. شاید خداوند گواه باشد بر همه کسانی که ساکت ماندند و قتل ما را پذیرفتند؛ کسانی که نفس‌های ما را محاصره کردند و قلبشان در برابر تکه‌های بدن کودکان و زنان ما بی حرکت ماند و قتل عامی که از بیش از یک سال و نیم گذشته بر ملت ما تحمیل شده را متوقف نکردند.
من شما را سفارش می‌کنم درباره فلسطین که مروارید تاج مسلمانان و نبض قلب هر آزاده‌ای در جهان است. شما را سفارش می‌کنم به مردم فلسطین و کودکان مظلوم و کوچک آن که فرصت نداشتند خواب ببینند و در امنیت و آرامش زندگی کنند و بدن‌های پاکشان زیر هزاران تن بمب و موشک دشمن صهیونیستی له و تکه تکه و پراکنده شد.
شما را سفارش می‌کنم که اجازه ندهید زنجیرها شما را ساکت کنند و مرزها شما را زمین گیر کنند؛ بلکه پل‌هایی باشید برای آزادسازی کشورها و مردمان تا خورشید عزت و آزادی بر اراضی اشغال شده ما طلوع کند.
شما را سفارش می‌کنم در مورد خانواده‌ام به نیکی و خوبی، به نور چشمم، دختر عزیزم شام که روزگار فرصت نداد بزرگ شدن او را ببینم؛ همانطور که همیشه آرزو داشتم. شما را سفارش می‌کنم به پسر عزیزم صلاح که آرزو داشتم یار و همراهش باشم تا قدرتمند شود و بار غم را از دوشم بردارد و رسالتم را ادامه دهد.
شما را سفارش می‌کنم به مادر عزیزم که به برکت دعای او به این جایگاه رسیدم، دعایش پناهگاهم بود و نور راهم. از خداوند می‌خواهم قلب مادرم را آرام کند و به نیابت از من بهترین پاداش را به او بدهد.
و شما را سفارش می‌کنم به همراه و همسفر زندگیم همسر عزیزم ام صلاح بیان که جنگ ما را برای روزها و ماه‌ها از هم جدا کرد، اما او به عهدش وفادار بود و محکم و استوار مانند تنه درخت زیتونی که خم نمی‌شود، صبور و سپاسگزار ماند و امانت من را در نبودم با قدرت و ایمان حفظ کرد. به شما سفارش می‌کنم که دور آنها جمع شوید و بعد از خداوند پشتیبانشان باشید.
اگر بمیرم، ثابت قدم بر اصولم خواهم مرد و به خداوند شهادت می‌دهم که به سرنوشتی که تعیین کرده راضیم، به دیدار او ایمان دارم و مطمئنم آنچه نزد خداست بهتر و پایدارتر است.
خداوندا مرا در جمع شهدا بپذیر و گناهان گذشته و آینده‌ام را ببخش و خونم را همچون نوری قرار بده که راه آزادی مردم و خانواده‌ام را روشن کند.
اگر کوتاهی کردم مرا ببخشید و برایم طلب رحمت کنید؛ زیرا من به عهدم وفا کردم و تغییر نکردم.
غزه را فراموش نکنید…
مرا از دعای خیر و بخشش خود بی‌نصیب نگذارید».
