حسین کیانی، هنرمندی که با قلم و نگاه خود، تاریخ و جامعه را در هم می‌آمیزد و بر صحنه تئاتر جان می‌بخشد. او نه تنها به عنوان کارگردان و نمایشنامه‌نویس، بلکه به عنوان یک متفکر و پژوهشگر در عرصه تئاتر شناخته می‌شود.
کیانی با خلق آثاری ماندگار، همواره در پی گفت‌وگو با مخاطب و طرح پرسش‌های بنیادین درباره انسان و جامعه بوده است. در این مطلب، نگاهی خواهیم داشت به زندگی و کارنامه هنری این هنرمند برجسته و تلاش خواهیم کرد تا تصویری جامع از شخصیت و آثار او ارائه دهیم.
مشخصات حسین کیانی
- نام و نام خانوادگی: حسین کیانی
- تاریخ تولد: ۱ بهمن ۱۳۵۳
- محل تولد: ملایر، استان همدان (روستای زاغه، سفیدکوه)
- اصالت: لر
- تحصیلات:
- کارشناسی کارگردانی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران
- کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس
- دانشجوی مقطع دکتری رشته مطالعات تئاتر در دانشگاه تهران
- همسر: رویا میرعلمی
- فرزند: کارن کیانی
- حرفه: کارگردان تئاتر، نمایشنامه‌نویس، نویسنده و مؤلف کتاب
ازدواج با رویا میرعلمی
حسین کیانی، متولد ۱۳۵۳ در ملایر و اصالتاً لر است. او در عرصه کارگردانی تئاتر فعالیت می‌کند و علاوه بر آن به نویسندگی نیز مشغول است و تاکنون چند جلد کتاب نیز به رشته تحریر درآورده است. آشنایی او با رویا میرعلمی، بازیگر تئاتر و تلویزیون، در سال ۱۳۷۸ و در اوایل حضور میرعلمی در عرصه بازیگری و در محیط تئاتر شکل گرفت. این آشنایی در نهایت به ازدواج ختم شد.
رویا میرعلمی در مصاحبه‌ای درباره آشنایی و ازدواج با همسرش گفته است: “همیشه دلم میخواست فردی که قرار است سالها با او زیر یک سقف زندگی کنم آگاه باشد و خوشبختانه حسین کیانی از زمانه خودش چندین قدم جلوتر و آگاه تر است. بعد از نمایش «خویش خانه» تجربه همکاری مجدد ما را به این نتیجه رساند که میتوانیم زوج خوبی باشیم و ما در دوره ای این تصمیم را گرفتیم که فاصله زمانی زیادی میان تصمیم گیری تا ازدواج نبود؛ نه مثل این روزها که بعد از ۱۰ سال معاشرت آخرش هم به جایی نمی رسند.”
کیانی از آن دست درام‌نویسانی است که به سمت متون خارجی نرفته و تلاش کرده زبان و سبکی را که در درام‌نویسی داشته، حفظ کند. او در جایگاه کارگردان مؤلف، دارای سبکی مختص به خود است که فقط به شیوهٔ اجراهایش محدود نمی‌شود، بلکه در وهلهٔ اول به تفکرش به عنوان هنرمند جامعهٔ امروز برمی‌گردد. از نظر او، تئاتر فرصتی است برای دیالوگ با مردم، سنت و مذهب، اجتماع و سیاست و حتی تاریخ. به همین دلیل، در نمایشنامه‌های تاریخی‌اش، با دستمایه قرار دادن رویدادهایی خاموش و رها شده، به ریشه‌های مصائب جامعهٔ امروز می‌رسد.
کارن کیانی ثمره ازدواج با رویا میرعلمی
ثمره ازدواج حسین کیانی و رویا میرعلمی، پسری به نام کارن است. رویا میرعلمی نام کارن را به دلیل علاقه‌اش به نوازندگی کارن همایونفر برای فرزندش انتخاب کرده است. کارن کیانی نیز مانند پدر در عرصه تئاتر فعالیت دارد و نمایش «مجلس توبه‌نامه نویسی اسماعیل بزاز» به نویسندگی حسین کیانی و کارگردانی کارن کیانی در بهار ۱۴۰۳ در تالار مولوی به روی صحنه رفته است. این اولین نمایش گروه نمایش «چریکه» (گروه حسین کیانی) بود که توسط کارگردان دیگری به صحنه رفت.
پست اینستاگرامی حسین کیانی
حسین کیانی در پستی اینستاگرامی با عنوان “ما و پتک فرهنگ شکن ‘نه'” به موضوع سانسور و توقیف نمایش‌هایش در طول سالیان فعالیت هنری خود پرداخته است. او در این پست به رد شدن نمایش «مجلس توبه نامه نویسی اسماعیل بزاز» از جشنواره تئاتر فجر اشاره می‌کند و این اتفاق را یادآور زخم کهنه حذف و توقیف‌هایی می‌داند که از سال‌های ابتدایی شروع کارش نصیب خود و گروه نمایش «چریکه» شده است.
کیانی در ادامه به تفصیل به موارد متعددی از رد شدن، توقیف و مشکلات پیش روی نمایش‌هایش از جمله «وغ وغ ساهاب» (که بعدها با نام «مضحکه شبیه قتل» به صحنه رفت)، «تیاتر اجباری»، «تکیه ملت»، «تیاتر سعدی، تابستان ۳۲»، «روز عقیم»، «مرگ در حمام بنفش» و نمایشنامه‌های «امیرغریب»، «خرنامه نصرالدین ملا» و «زبان اموات» اشاره می‌کند. او این روند را داستانی اندوه‌بار از رد شدن، نه شنیدن، رانده شدن و زده شدن توصیف می‌کند که در نمایش‌های «چشم به راه میرغضب» و «کافه کات» نیز ادامه داشته است.
کارنامه هنری حسین کیانی
- ۱۳۷۵: کارگردانی و بازی در نمایش «داستان باغ‌وحش» نوشته ادوارد آلبی (سالن تجربه دانشکده هنرهای زیبا)
- ۱۳۷۶: نویسندگی و کارگردانی نمایش «بازیخانه» (جشنواره سراسری دانشجویان کشور – دریافت جایزه نمایشنامه‌نویسی، کارگردانی و بازیگری اول زن) – اجرای عمومی در تئاتر شهر به مدت سی شب
- ۱۳۷۷: کارگردانی نمایش «دوزخ» نوشته ژان-پل سارتر (پایان‌نامه مقطع کارشناسی با راهنمایی حمید سمندریان و فرهاد ناظرزاده کرمانی)
- ۱۳۷۸: نویسندگی و کارگردانی نمایش «خیشخانه» (جشنواره سراسری دانشجویان کشور در اهواز – دریافت جایزه اول نمایشنامه‌نویسی، طراحی صحنه و بهترین بازیگری زن) – اجرای عمومی در تئاتر شهر
- ۱۳۷۸: نویسندگی نمایشنامه‌های «پنهان‌خانه پنج‌در» و «واقعه در مجلس سودابه‌خوانی»
- ۱۳۷۸ (جشنواره فجر هجدهم): کارگردانی نمایش «پنهان‌خانه پنج‌در» (دریافت جایزه اول نمایشنامه‌نویسی)
- ۱۳۷۹: دعوت نمایش «پنهان‌خانه پنج‌در» به هفته هنر ایران در جشنواره پارمای ایتالیا – اجرای عمومی به مدت سی و سه شب در سالن سایه تئاتر شهر
- جشنواره سراسری تئاتر دانشجویی: کارگردانی نمایش «واقعه در مجلس سودابه‌خوانی» (تالار مولوی)
- ۱۳۷۹ (جشنواره فجر نوزدهم): نویسندگی و کارگردانی نمایش کمدی «رژیستورها نمی‌میرند» (دریافت جایزه دوم کارگردانی و نمایشنامه‌نویسی) – اجرای عمومی در سالن چهارسوی تئاتر شهر
- ۱۳۸۲: نویسندگی و کارگردانی نمایش «مضحکه شبیه قتل» (اجرای عمومی در سالن سایه تئاتر شهر) – بازتولید و اجرا در دو دوره در سالن اصلی تئاتر شهر و تماشاخانه باران (۱۳۹۴)
- ۱۳۸۳: نویسندگی و کارگردانی نمایش «تیاتر اجباری» (اجرای عمومی در سالن قشقایی تئاتر شهر)
- ۱۳۸۴: نویسندگی و کارگردانی نمایش «تکیه ملت» (اجرای عمومی در سالن سایه تئاتر شهر)
- ۱۳۸۵: نویسندگی و کارگردانی نمایش «همسایه آقا» (اجرای عمومی در سالن چهارسوی تئاتر شهر)
- ۱۳۸۵: کارگردانی هنری مجموعه تلویزیونی «بی‌مقدمه» (شبکه دو سیما)
- ۱۳۸۷: نویسندگی و کارگردانی نمایش «بیداری خانه نسوان» (اجرای عمومی در سالن چهارسوی تئاتر شهر)
- ۱۳۸۸: نویسندگی و کارگردانی نمایش «اهل قبور» (اجرای عمومی در سالن چهارسوی تئاتر شهر)
- ۱۳۸۹: نویسندگی و کارگردانی نمایش «همه فرزندان خانم آغا» (اجرای عمومی در سالن چهارسوی تئاتر شهر)
- ۱۳۹۰: نویسندگی و کارگردانی نمایش «مشروطه بانو» (اقتباسی از «ملاقات بانوی سالخورده» فردریش دورنمات – اجرای عمومی در سالن اصلی تئاتر شهر)
- ۱۳۹۲: نویسندگی و کارگردانی نمایش «در شوره‌زار» (اجرای عمومی در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر)
- ۱۳۹۵: نویسندگی و کارگردانی نمایش «تئاتر سعدی، تابستان سی و دو» (اجرای عمومی در سالن اصلی تئاتر شهر)
- ۱۳۹۶: نویسندگی و کارگردانی نمایش «روز عقیم» (اجرای عمومی در تماشاخانه باران)
- ۱۳۹۸: نویسندگی، طراحی و کارگردانی نمایش «چشم به راه میرغضب» (اجرای عمومی در تماشاخانه سنگلج)
- اردیبهشت ۱۴۰۱: نویسندگی و کارگردانی نمایش «پروین» (درباره پروین اعتصامی – اجرای عمومی در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر)
- اردیبهشت ۱۴۰۲: نویسندگی و کارگردانی نمایش «کافه کات» (اجرای عمومی در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر – اجرا پس از مدت کوتاهی متوقف شد)
- بهار ۱۴۰۳: نویسندگی نمایش «مجلس توبه‌نامه‌نویسی اسماعیل بزاز» (به کارگردانی کارن کیانی – اجرای عمومی در تالار مولوی)
