بیوگرافی علی هیبتی: از مهندسی در آلمان تا مبارزه در رینگ MMA

علی هیبتی، ورزشکار ایرانی رشته هنرهای رزمی ترکیبی (MMA)، چهره‌ای شناخته‌شده در دنیای ورزش‌های رزمی است که زندگی پرفراز و نشیبی را از سر گذرانده است. او که در روسیه به شهرت رسید، نه تنها به خاطر مبارزاتش، بلکه به دلیل حواشی متعددی که در داخل و خارج از رینگ برایش به وجود آمده، مورد توجه رسانه‌ها و افکار عمومی قرار گرفته است. زندگی او از کار در کوره‌های آجرپزی در کودکی تا تحصیل در رشته هوافضا و مهندسی مکانیک در اروپا و در نهایت، تبدیل شدن به یک مبارز حرفه‌ای، داستانی از تلاش، جاه‌طلبی و حاشیه است.

مشخصات شخصی

• تاریخ تولد: ۲۵ خرداد ۱۳۶۹
• محل تولد: شهر گوجان، استان چهارمحال و بختیاری
• تحصیلات:
  • لیسانس هوافضا از روسیه
  • کارشناسی ارشد مکانیک از آلمان
• سابقه شغلی غیرورزشی: مهندس مکانیک در مونیخ، آلمان به مدت چهار سال
• شروع ورزش حرفه‌ای: از ۱۱ سالگی در رشته کیک‌بوکسینگ
• شهرت: به دلیل مبارزات در رشته MMA در روسیه و حواشی مرتبط با آن

رامین فرج نژاد؛ بیوگرافی قهرمان خونین مردان آهنین

زندگی شخصی: روایتی از زبان خودش

علی هیبتی زندگی خود را مسیری پر از سختی و تلاش توصیف می‌کند. او در شهرکرد بزرگ شد، جایی که به گفته خودش “حق با قوی‌تر است” و همین موضوع او را به سمت ورزش‌های رزمی سوق داد. از سن ۹ تا ۱۱ سالگی به طور مداوم در مدرسه و محله کتک می‌خورد تا اینکه تصمیم گرفت کیک‌بوکسینگ را شروع کند. استعداد او به زودی شکوفا شد و در ۱۳ سالگی در اولین مسابقه کشوری خود در تهران، متوجه قدرت سنگین مشت‌هایش شد.

هیبتی از کودکی احساس مسئولیت‌پذیری بالایی داشت و برای کمک به خانواده کار می‌کرد. او در این باره می‌گوید:

“من از بچگی کار می‌کردم، همین سیزده سالم که بود من کوره آجرپزی کار می‌کردم یعنی پول در می‌آوردم می‌دادم به خانواده‌ام.”

او در ۱۴ سالگی برای کار به کویت رفت و در گرمای شدید کانتینرها را خالی می‌کرد تا بتواند هزینه در و پنجره‌های خانه در حال ساخت پدرش را تأمین کند. دیدن شبکه‌های ماهواره‌ای در کویت و تبلیغات تحصیل در خارج، جرقه‌ای برای مهاجرت در ذهن او شد. او پس از گرفتن لیسانس هوافضا در روسیه، به آلمان رفت و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مکانیک گرفت و به عنوان مهندس مشغول به کار شد.

با وجود موفقیت در رشته مهندسی، علاقه به دنیای مبارزه او را رها نکرد. او ابتدا به عنوان مدیر (منیجر) فایتِر‌های معروف در روسیه فعالیت کرد و به دلیل درک بالای خود از استراتژی و رسانه، در این کار بسیار موفق بود. همین شهرت باعث شد تا به او پیشنهاد مبارزه بدهند. او که به دلیل تحصیلات و ظاهر متفاوتش با دیگر مبارزان متمایز بود، در رینگ نیز موفق عمل کرد و به محبوبیت زیادی در روسیه دست یافت. هیبتی پس از ۱۶ سال دوری به ایران بازگشت؛ تصمیمی که تحت تأثیر یک بیماری سخت (کرونا) و حسرت‌های ناشی از آن گرفته شد.

یکی از نکات جالبی که او در مصاحبه‌اش به آن اشاره می‌کند، سلیقه شخصی‌اش در سینماست. او می‌گوید از سال ۲۰۱۲ فیلم ندیده و مهناز افشار “کراش” او بوده است. همچنین با لحنی طنزآمیز بیان می‌کند که دوست دارد محمدرضا گلزار را بزند، زیرا از افراد خودشیفته خوشش نمی‌آید.

حواشی و مسابقات مهم

دوران حرفه‌ای علی هیبتی با حواشی متعددی گره خورده است که برخی از آن‌ها بازتاب جهانی داشته‌اند:

• درگیری با مبارز روسی به دلیل توهین به ایرانی‌ها: پس از آنکه یک فایتر و بلاگر معروف روسی در یک برنامه زنده به زنان ایرانی توهین کرد، هیبتی خود را به سالن مسابقات رساند و با سیلی محکمی به صورت او زد تا به گفته خودش “انتقام” بگیرد.
• درگیری با مبارز چچنی: هیبتی به دلیل شکستگی دست از مبارزه با یک ورزشکار چچنی انصراف داد، اما پس از توهین‌های حریفش، در رینگ با مشت به او حمله کرد.
• تهدید برادرش با اسلحه: یکی از جنجالی‌ترین اتفاقات، حمله “شوخال چرچایف” روسی به برادر علی، محمد هیبتی، و تهدید او با اسلحه بود. این اتفاق منجر به محکومیت دو سال زندان برای چرچایف شد.
• محرومیت مادام‌العمر: پرحاشیه‌ترین اتفاق دوران ورزشی هیبتی، حرکت غیرورزشی او در قبال زنی بود که تابلو اعلام راند را در دست داشت. این اقدام او منجر به حمله تماشاگران روسی به او پس از مسابقه و ضرب و شتم شدیدش شد. با وجود عذرخواهی، کمیته انضباطی او را برای همیشه از آن مسابقات محروم کرد. این اتفاق بازتاب بسیار منفی در ایران داشت و به گفته خودش، باعث شد تا ۴۰ روز خود را در خانه حبس کند.

بخشی از مصاحبه: حس قاتل بودن

هیبتی در مصاحبه‌ای یکی از تکان‌دهنده‌ترین تجربیات خود در رینگ را این‌گونه توصیف می‌کند. در مبارزه با “سرگئی بوبریشه”، یکی از فایترهای قدرتمند روسیه که همسر و فرزندانش همیشه کنار قفس حضور داشتند، ضربه‌ای به حریفش وارد می‌کند که او را از هوش می‌برد:

“وقتي که زبون مي افته پشت، از هوش رفته، زبون افتاده تو حلقش، ديگه اينجا نفس نمي کشه من يه لحظه گفتم خب ممکنه بميره، اونجا حس کردم قاتل بودن يعني چي؟ قاتل بودن خيلي کار بديه يعني من حس کردم. […] خب اون حس اون که من نمي تونم قاتل باشم، بکشم يکي رو و اين زنش که اونجا جيغ مي زنه صداش مياد (ديگه نزدم).”

او تعریف می‌کند که حریفش پس از به هوش آمدن، او را به خاطر رحم کردن سرزنش کرده و گفته است که یک مبارز باید بی‌رحم باشد. این خاطره نشان‌دهنده عمق فشار روانی و لحظات دشواری است که یک مبارز حرفه‌ای در رینگ تجربه می‌کند.

مصاحبه علی هیبتی با تی وی پلاس