عاطفه احمدی، نامی است که در سالهای اخیر نه تنها در پیستهای اسکی سفیدپوش، بلکه در تیترهای جنجالی رسانههای خبری نیز بارها تکرار شده است. او که به عنوان یکی از استعدادهای ناب اسکی آلپاین ایران شناخته میشد، مسیری پرفراز و نشیب را از پیستهای آبعلی تا المپیک پکن، و سپس پناهندگی در آلمان و در نهایت بازگشت خبرساز به ایران طی کرده است. داستان زندگی او، ترکیبی از ورزش، سیاست، مهاجرت و تصمیمات سخت است که بازتاب گستردهای در رسانههای داخلی و شبکههای فارسیزبان خارج از کشور مانند ایران اینترنشنال داشته است. در این گزارش خبری، نگاهی دقیق به زندگی، افتخارات، ماجرای خروج از کشور و خبر بازگشت اخیر او در سال ۱۴۰۴ میاندازیم.
آغاز راه: دختری از مهد اسکی ایران
عاطفه احمدی در تاریخ ۳ دی ماه ۱۳۷۹ در شهر آبعلی متولد شد. آبعلی که به عنوان مهد اسکی ایران شناخته میشود، بستر مناسبی بود تا عاطفه از همان دوران کودکی با برف و چوب اسکی آشنا شود. او تنها سه یا چهار سال داشت که با تشویق و حمایت پدرش، نخستین گامهای خود را در این ورزش برداشت. استعداد ذاتی و پشتکار او باعث شد تا خیلی زودتر از همسن و سالانش پلههای ترقی را طی کند.
او تحصیلات خود را نیز در مسیری مرتبط با علاقهاش ادامه داد و دانشجوی رشته علوم ورزشی در دانشگاه الزهرا تهران شد. این تحصیلات آکادمیک به او کمک کرد تا درک عمیقتری از فیزیولوژی بدن و اصول حرفهای تمرینات ورزشی پیدا کند. احمدی در سن ۱۳ سالگی توانست به عضویت تیم ملی اسکی ایران درآید؛ دستاوردی که نشاندهنده نبوغ او در این رشته دشوار بود.
افتخارات ملی و حضور تاریخی در المپیک پکن
مسیر حرفهای عاطفه احمدی با کسب مدالهای رنگارنگ در سطح آسیا همراه بود. او در طول دوران فعالیت خود در تیم ملی، موفق به کسب پنج مدال آسیایی شد که مهمترین آنها، مدال نقره در رشته سوپرجی (Super-G) در مسابقات قهرمانی آسیا سال ۱۳۹۷ (۲۰۱۸) بود. این مدال او را به عنوان یکی از برترین زنان اسکیباز قاره کهن معرفی کرد.
اما اوج کارنامه ورزشی او، حضور در المپیک زمستانی ۲۰۲۲ پکن بود. عاطفه احمدی به عنوان تنها زن اسکیباز کاروان ایران، توانست سهمیه حضور در این رویداد بزرگ جهانی را کسب کند. او نه تنها نماینده ایران بود، بلکه افتخار پرچمداری کاروان ایران را نیز بر عهده داشت. در این مسابقات، او در رشته اسلالوم (مارپیچ کوچک) با رقبای قدرتمند جهانی رقابت کرد و در نهایت جایگاه چهل و سوم را به دست آورد. اگرچه این رتبه شاید در نگاه اول بالا به نظر نرسد، اما برای اسکی بانوان ایران که با محدودیتهای امکاناتی و تمرینی مواجه است، نتیجهای قابل قبول و تاریخی محسوب میشد.
شوک خبری: خروج از ایران و پناهندگی
دوران پس از المپیک پکن برای عاطفه احمدی با حواشی بسیاری همراه شد. در زمستان سال ۱۴۰۱ (ژانویه ۲۰۲۳)، درست در زمانی که ایران درگیر تجمعات بود، خبری شوکهکننده منتشر شد: عاطفه احمدی از ایران خارج شد و درخواست پناهندگی داد.
طبق گزارشها، او بدون اطلاع فدراسیون اسکی و به بهانه سفر شخصی، راهی اروپا شد و در کشور آلمان اعلام پناهندگی کرد. این اقدام در آن بازه زمانی، بازتاب گستردهای در رسانههای فارسیزبان خارج از کشور داشت. شبکههایی مانند ایران اینترنشنال و صدای آمریکا، خروج او را به عنوان “فرار از شرایط موجود” و پیوستن به موج ورزشکاران معترض پوشش دادند. این رسانهها با برجسته کردن محدودیتهای زنان ورزشکار در ایران و فشارهای اجتماعی، تصمیم احمدی را نمادی از اعتراض توصیف کردند.
احمدی پس از خروج، تحت حمایت «برنامه پناهندگان المپیک» قرار گرفت و به عنوان اولین ورزشکار زمستانی، بورسیه کمیته بینالمللی المپیک (IOC) برای پناهندگان را دریافت کرد. او تمرینات خود را با تیمهای جوانان در آلمان ادامه داد و حتی در ویدیوهای تبلیغاتی فدراسیون جهانی اسکی با عنوان “ملاقات با بازندگان قهرمان” (Meet the Underdogs) ظاهر شد و از چالشهای زندگی جدید و تفاوتهای فرهنگی صحبت کرد.
آذر ۱۴۰۴: خبر بازگشت به ایران و تغییر موضع ناگهانی
در حالی که نام عاطفه احمدی در وبسایت رسمی المپیک همچنان به عنوان “ورزشکار پناهنده” ثبت شده بود و انتظار میرفت او خود را برای رقابتهای آینده زیر پرچم پناهندگان آماده کند، در ۱۹ آذر ۱۴۰۴ خبری غیرمنتظره فضای رسانهای ایران را پر کرد. رسانههای داخلی گزارش دادند که این اسکیباز ملیپوش به ایران بازگشته است.
منبع اصلی این خبر، پستی بود که گفته میشود در صفحه اینستاگرام شخصی او منتشر شده است. بر اساس متن منتشر شده در رسانههای داخلی، احمدی با انتشار تصویری همراه با یک آیه قرآن، بازگشت خود را اعلام کرده و موضعگیریهای کاملاً متفاوتی نسبت به زمان خروجش داشته است.
در متن منسوب به او آمده است:
«من در کشورم ایران حضور دارم، قطعاً کشورم، خاکم، وطنم امنترین جای دنیا برای من هست… با حمایت و کمکهای مقام معظم رهبری به کانون گرم خانواده برگشتم.»
این جملات که در تضاد کامل با روایتهای پیشین رسانههای غربی و اپوزیسیون بود، به سرعت توسط کاربران شبکههای اجتماعی و خبرگزاریهای دولتی بازنشر شد.
تناقضات رسانهای و ابهامات موجود
ماجرای بازگشت عاطفه احمدی با ابهامات و روایتهای متناقضی همراه است که توجه به آنها برای درک درست شرایط ضروری است:
- سکوت منابع بینالمللی: تا زمان تنظیم این گزارش، منابع رسمی بینالمللی مانند وبسایت کمیته المپیک یا فدراسیون جهانی اسکی، وضعیت او را تغییر نداده و همچنان او را به عنوان ورزشکار پناهنده ساکن آلمان معرفی میکنند. هیچ واکنشی از سوی رسانههای آلمانی یا نهادهای حقوق بشری درباره بازگشت او دیده نشده است.
- روایت رسانههای داخلی: رسانههای داخل ایران این بازگشت را به عنوان نشانهای از “امنیت ایران” و “پشیمانی ورزشکاران از مهاجرت” تفسیر کردهاند. بازنشر گسترده تشکر او از رهبری در رسانههایی مانند همشهری و تسنیم، نشاندهنده اهمیت سیاسی این بازگشت برای ساختار رسانهای کشور است.
- روایت رسانههای خارجی: در مقابل، رسانههایی که پیشتر خروج او را پوشش میدادند، مانند ایران اینترنشنال، در مواجهه با این خبر سکوت نسبی یا تردید را در پیش گرفتهاند. برخی تحلیلگران معتقدند که ممکن است فشارهای خانوادگی یا مشکلات زندگی در پناهندگی (مانند دوری از وطن و چالشهای مالی) دلایل واقعی این بازگشت باشد.
زندگی شخصی و علایق فراتر از اسکی
جدا از هیاهوی رسانهای، عاطفه احمدی ورزشکاری چندبعدی است. او در مصاحبههای قدیمیاش اعلام کرده بود که عاشق ورزش است و اگر اسکیباز نمیشد، قطعاً در رشتهای دیگر فعالیت میکرد. او در اوقات فراغت به شنا، دویدن، دوچرخهسواری و کوهنوردی میپردازد. این روحیه جنگنده و فعال، همواره بخشی از شخصیت او بوده است؛ چه زمانی که برای مدال آسیایی میجنگید و چه زمانی که تصمیم به مهاجرت و سپس بازگشت گرفت.
داستان عاطفه احمدی، روایتی پیچیده از سرنوشت ورزشکاران نخبه در خاورمیانه است. او که روزی پرچمدار ایران در المپیک بود، روزی دیگر نماد اعتراض و مهاجرت شد و اکنون با بازگشتش، روایتی جدید از “امنیت وطن” را مطرح میکند. اینکه آیا این بازگشت پایان فعالیت حرفهای اوست یا آغازی دوباره در ورزش ایران، هنوز مشخص نیست. اما آنچه مسلم است، مسیر پرفراز و نشیب این دختر آبعلی، آینهای از چالشهای نسل جوان و ورزشکار ایران در تقابل با مسائل اجتماعی و سیاسی است.
