جمشید عزیزخانی، خواننده و آهنگساز برجسته خطه زاگرس، پس از یک دوره بیماری در تهران درگذشت. او یکی از چهره‌های شاخص در اشاعه فرهنگ موسیقایی زاگرس‌نشینان غرب ایران به شمار می‌رفت. درگذشت او ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه هنری ایران، به‌ویژه برای منطقه کرمانشاه و زاگرس محسوب می‌شود.
مشخصات شخصی
- تاریخ تولد: مهر ۱۳۳۵
- محل تولد: کرمانشاه
- حرفه: خواننده و آهنگساز
- تاریخ وفات: ۲۱ شهریور ۱۴۰۴
زندگی و فعالیت هنری
جمشید عزیزخانی فعالیت هنری خود را از سال‌های پیش از انقلاب اسلامی آغاز کرد و بیش از چهل سال در این عرصه فعال بود. او در سال ۱۳۵۳ با شرکت در اردوی رامسر، در رشته آواز مقام نخست را به دست آورد. عزیزخانی با آلبوم‌های «سفرنامه کردستان» و «ریوار» که در سال‌های آغازین انقلاب اسلامی منتشر شدند، در میان علاقه‌مندان به شهرت رسید.
او در دوران جنگ تحمیلی نیز فعالیت‌های گسترده‌ای داشت و با حضور در صداوسیمای کرمانشاه و مراکز غرب کشور، ده‌ها اثر به زبان‌های کردی و فارسی برای رزمندگان و مردم مناطق جنگ‌زده اجرا کرد. عزیزخانی از اواخر جنگ، فعالیت خود را به تهران منتقل کرد و از سال ۱۳۷۸ به طور رسمی با مرکز موسیقی صداوسیما به همکاری پرداخت. کارنامه هنری او شامل بیش از هزار اثر است، هرچند در برخی منابع نزدیک به هشتصد قطعه ذکر شده است. یکی از آهنگ‌های او به نام «کتان کتانه» تنها در یک هفته ۸۵ هزار بار شنیده شد.
«کتان کتانه» با صدای جمشید عزیزخانی/ساخته علیرضا صنعتی؛
دیدگاه‌ها و دغدغه‌ها
عزیزخانی در مصاحبه‌ای به نقد شرایط موسیقی کشور پرداخته و معتقد بود مدیریت در این حوزه به افرادی سپرده شده که از الفبای موسیقی بی‌اطلاع هستند. او همچنین از سانسور و ممیزی شدید گله‌مند بود و بر این باور بود که تلویزیون آثاری سطحی را به نام موسیقی به مردم ارائه می‌دهد. با این حال، او رادیو را رسانه‌ای والاتر می‌دانست که متولیان آن دغدغه‌مند و باسواد هستند و آثار او، حتی اثری مربوط به ۳۶ سال پیش را همچنان پخش می‌کنند.
او اشاره داشت که هنرمندان موسیقی نواحی با مشکلات معیشتی بسیاری روبرو هستند و این هنر برایشان منبع ارتزاق نیست. عزیزخانی در سال‌های پایانی فعالیتش، ارتباط خود را از طریق تولید آثار شخصی و انتشار در فضای مجازی با مردم حفظ می‌کرد. او در حال کار بر روی مقام «فانی فانی» با همکاری هنرمندانی چون استاد هادی منتظری بود.
درگذشت
جمشید عزیزخانی، خواننده و آهنگساز اهل کرمانشاه، پس از گذراندن یک دوره بیماری در بیمارستانی در تهران، در تاریخ ۲۱ شهریور ۱۴۰۴ دار فانی را وداع گفت. محمدرضا دارابی، خواننده و دوست او، این خبر را تایید کرد و از او به عنوان یکی از افتخارات کرمانشاه یاد کرد. درگذشت او نه تنها برای مردم زاگرس، بلکه برای کل جامعه هنری ایران ضایعه‌ای بزرگ به شمار می‌رود و با مرگ او، صدایی که یادآور فرهنگ کهن دیار غرب بود، خاموش شد.
