نیما نجفی، دانشآموز ۱۳-۱۴ ساله مقطع اول متوسطه (متولد ۱۳۹۰) اهل روستای سهرین از توابع بخش قرهپشتلو در شهرستان زنجان بود. او در تاریخ ۹ مهر ۱۴۰۴ در مدرسه جان خود را از دست داد.
جزئیات حادثه
بر اساس گزارشها، نیما به دلیل تنبیه بدنی از سوی مسئولان مدرسه مجبور به دویدن دو بار دور حیاط مدرسه شد، در حالی که دچار اضافه وزن بود و توان جسمی کافی برای این کار نداشت. بررسی فیلمهای دوربین مداربسته نشان میدهد که پس از پایان تنبیه و هنگام ایستادن در صف کلاس، حال او بد شد، روی زمین افتاد و دچار ایست قلبی گردید. عوامل اورژانس پیشبیمارستانی زنجان به محل اعزام شدند، عملیات احیا را انجام دادند و او را به بیمارستان منتقل کردند، اما تلاشها بینتیجه ماند و نیما جان باخت.
عموی نیما در مصاحبهای تأیید کرد که اضافه وزن نیما عامل تشدیدکننده ایست قلبی بوده است. برخی منابع رسمی مانند رئیس اورژانس زنجان، علت اولیه را ایست قلبی اعلام کردند، اما تأکید بر بررسی بیشتر دارند.
واکنشها و زمینه حقوقی
این حادثه واکنشهای گستردهای در شبکههای اجتماعی و رسانهها به دنبال داشت، با تمرکز بر ممنوعیت تنبیه بدنی در مدارس ایران بر اساس ماده ۸۱ آییننامه اجرایی مدارس (۱۴۰۰)، که هرگونه بدرفتاری جسمانی با دانشآموزان را ممنوع میداند و مدیر مدرسه را مسئول پیشگیری از آن میشمارد. کاربران و فعالان حقوق کودک این رویداد را نمونهای از کودکآزاری در نظام آموزشی ایران دانستهاند و خواستار پیگیری قضایی شدهاند.
