در تاریخ پرفراز و نشیب ایران اسلامی، نام شهید همواره با عزت، غیرت و فداکاری گره خورده است. اینان مردانی هستند که از جان خود گذشتند تا امنیت و سربلندی را برای میهن به ارمغان آورند. در میان این ستارگان درخشان، نام «شهید محمدرضا لاجوردی» به عنوان یکی از قهرمانان نسل جدید می‌درخشد؛ شهیدی که در دوران معاصر و در خط مقدم دفاع از کشور، جان خود را فدای آرمان‌هایش کرد.
اگرچه نام خانوادگی «لاجوردی» ممکن است یادآور شخصیت‌های دیگری در تاریخ انقلاب باشد، اما این گزارش به طور ویژه به زندگی سروان پاسدار، شهید محمدرضا لاجوردی، افسر جوان نیروی هوافضای سپاه می‌پردازد که شهادتش روایتی از مقاومت و شجاعت در برابر تجاوز دشمن است.
مشخصات شخصی
- نام کامل: سروان پاسدار شهید محمدرضا لاجوردی
- تاریخ تولد: ۲۲ اسفند ۱۳۷۱
- محل تولد: سیاهکل، استان گیلان
- تاریخ شهادت: ۲۶ خرداد ۱۴۰۴
- سن در هنگام شهادت: ۳۳ سال
- محل شهادت: پایگاه هوافضای بیدگنه، شهریار
- علت شهادت: حمله ددمنشانه رژیم صهیونیستی
- فرزندان: دو فرزند (دختر ۱۱ ساله به نام ریحانه و نوزاد ۲ ماهه)
- محل دفن: بهشت زهرا (س)، قطعه ۴۲ (گلزار شهدا)
از خاک گیلان تا آسمان خدمت
محمدرضا لاجوردی در ۲۲ اسفند ماه سال ۱۳۷۱ در شهرستان سرسبز سیاهکل در استان گیلان چشم به جهان گشود. او در دامان طبیعتی پاک و در میان مردمی باصفا رشد کرد و از همان جوانی، روحیه خدمت و تعهد در وجودش ریشه دواند. عشق به وطن او را به سوی نیروهای مسلح کشاند و او با افتخار لباس سبز پاسداری را بر تن کرد تا حافظ امنیت و اقتدار ایران باشد.
او به عنوان سروان پاسدار در نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، یکی از حساس‌ترین و راهبردی‌ترین بخش‌های دفاعی کشور، مشغول به خدمت شد. پایگاه هوافضای بیدگنه در شهریار، محل خدمت این افسر شجاع بود؛ جایی که متخصصان و جوانان متعهد ایرانی، شبانه‌روز برای تقویت توان دفاعی کشور تلاش می‌کنند. در کنار وظایف سنگین نظامی، روح معنوی و لطیف شهید لاجوردی او را به خادمی در هیئت ریحانه الحسین (ع) کشانده بود که نشان از پیوند عمیق او با مکتب اهل بیت (ع) داشت.
پرواز سرخ در دفاع از وطن
روز ۲۶ خرداد ۱۴۰۴، روزی تلخ اما حماسی در تاریخ دفاعی ایران بود. در این روز، رژیم غاصب صهیونیستی در اقدامی تجاوزکارانه، پایگاه هوافضای بیدگنه را هدف حملات خود قرار داد. در میان آتش و دود، مردان غیور ایران برای دفاع از دستاوردهای کشور ایستادگی کردند و در این میان، سروان محمدرضا لاجوردی در سن ۳۳ سالگی، خلعت زیبای شهادت را بر تن کرد و به آسمان پر کشید.
شهادت او در جریان «دفاع ۱۲ روزه ایران در برابر تجاوز رژیم صهیونیستی» رقم خورد و نام او به عنوان «دومین شهید سیاهکلی» این نبرد، پس از شهید علیرضا صمدی چوشلی، در تاریخ ثبت شد. شهادت او تنها یک ضایعه نبود، بلکه سندی زنده از مقاومت ملتی است که در برابر تهدید و تجاوز دشمن، هرگز سر خم نمی‌کند و بهترین فرزندان خود را برای حفظ استقلال و امنیت تقدیم می‌کند.
میراث یک قهرمان: صدای رسای ریحانه
شهید لاجوردی تنها یک افسر نظامی نبود؛ او پدری مهربان برای دو فرزند خردسالش بود: ریحانه، دختر ۱۱ ساله و نوزادی دو ماهه که تنها برای مدتی کوتاه طعم آغوش پدر را چشید. شهادت او داغی سنگین بر دل این خانواده کوچک گذاشت، اما از دل همین غم بزرگ، حماسه‌ای دیگر متولد شد.
ریحانه، دختر ۱۱ ساله شهید، پس از شهادت پدرش در مقابل دوربین‌ها ایستاد و با صلابتی که از پدر به ارث برده بود، جملاتی را بر زبان آورد که قلب یک ملت را به لرزه درآورد:
«من گریه نکردم تا اسرائیل خوشحال نشود. به من تسلیت نگید، تبریک بگید. چون اگر گریه می‌کردم اسرائیل خوشحال می‌شد.»
این سخنان قدرتمند و شجاعانه به سرعت در سراسر کشور پخش شد و به نمادی از مقاومت، عزت و روحیه تسلیم‌ناپذیر ایرانیان تبدیل گشت. ریحانه کوچک با این کلمات، پیام پدر شهیدش و تمام شهدای راه وطن را به گوش جهانیان رساند: شهادت برای ما افتخار است و اشک ما هرگز باعث شادی دشمن نخواهد شد. او نشان داد که راه پدران قهرمان، توسط فرزندانشان با قدرت و سربلندی ادامه خواهد یافت.
وداع باشکوه و آرامگاه ابدی
پیکر مطهر شهید محمدرضا لاجوردی، پس از تشییعی باشکوه بر دستان مردم قدرشناس، بنا بر وصیت خودش در قطعه ۴۲ گلزار شهدای بهشت زهرا (س) در تهران به خاک سپرده شد تا در کنار همرزمان شهیدش آرام گیرد. مراسم یادبود او نیز با حضور گسترده مردم و مسئولان در مسجد جامع سیاهکل، زادگاه این قهرمان، برگزار شد تا مردم این دیار با فرزند برومند خود وداع کنند.
قهرمانی که جاودانه شد
شهید محمدرضا لاجوردی نمونه‌ای درخشان از نسل جوان و مؤمن انقلاب است که زندگی خود را وقف خدمت به اسلام و ایران کرد. او در اوج جوانی و در حالی که می‌توانست سال‌های بسیاری را در کنار خانواده‌اش سپری کند، دفاع از آرمان‌ها و امنیت کشور را برگزید و با شهادت خود، جاودانه شد. داستان زندگی کوتاه اما پربار او و پیام قدرتمند دخترش ریحانه، یادآور این حقیقت است که راه شهادت همچنان باز است و ایران اسلامی به پشتوانه چنین قهرمانان و خانواده‌های صبورشان، استوار و پابرجا خواهد ماند. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
